Gereden auto's

De eerste foto komt vrij goed overeen met het model dat wij hadden.
Dit was de wagen van mijn vader, waar ik mee heb leren rijden. Een knappe wagen, maar niet zo ideaal om een beginnend chauffeur mee te leren rijden.
Omwille van mijn nogal wilde rijstijl in de Galant hebben we een klein, oud wagentje bijgekocht om mee te leren rijden. Namelijk

Ideaal wagentje om mee te leren rijden. Zo sloom als een slak, maar een goed overzicht op de weg. Hij was toen al een kleine 14 jaar oud en hij had zijn beste tijd gehad: de batterij laadde niet meer deftig op wat tot gevolg heeft gehad dat ik hem vaak niet gestart kreeg.
Na een klein jaar gaf hij helemaal de geest en hebben we zowel de Galant als de Escort vervangen door volgende twee wagens

Een klein wagentje met een 1000 cc motor. De afbeeldingen laten een vrij volledig uitgeruste versie zien, die van ons is een beetje soberder. Dit was eigenlijk mijn moeder 'haar' auto.

Deze is dus samen met de micra gekocht. De keuze viel toen op een diesel, nl een Almera 2.0 D in Cosmic uitvoering, omdat mijn broer en ik op dat moment naar dezelfde school gingen. Voorheen probeerden we dit te doen met bus of trein (of met de Ford).

Ondertussen was ik afgestudeerd en ging ik werken. Vanaf hier beginnen dus echt 'mijn' (van de firma eigenlijk) auto's en niet langer die van mijn ouders.

Mijn eerste firmawagen dus, nuja, aanloopwagen in afwachting van mijn fonkelnieuwe VW Lupo. Het was een 1.9D met 5 deuren (zoals de foto's). Toen ik hem ging afhalen stonden er welgeteld 2 km op de kilometerteller. Met deze wagen heb ik dan 2 maanden rondgereden.

Een 1.4 TDI met 75 pk. Ik heb er 11 maanden mee rondgereden en was blij dat ik er vanaf was.
Op de eerste plaats omdat hij al helemaal niet praktisch was, je kon achterin bijna niemand meenemen en in de koffer kon je ook al helemaal niets steken. Verder liet de afwerkingskwaliteit ook wel te wensen over (iedereen vindt dit bij VW altijd zo fantastisch, maar ik was echt niet de enige die hiermee problemen had), stukken die loskwamen, zetelbekleding die scheurde, ... Wat is dan nog zo geweldig aan een VW? De motoren? Een ruwe motor, je schoot er mee weg eenmaal je genoeg toeren hebt (onder de 2000 toeren ging hij zo mogelijk nog trager dan de Escort). Het bijhorende vrachtwagengeluid kreeg je er gratis bij. Verder een olieverbruik dat kon oplopen tot een liter per duizend kilometer.
Je begrijpt het al, ik ben echt anti-VW geworden.

Van werk veranderen en gelukkig ook van wagen. Ik had de keuze tussen een VW Golf 5D of variant, Renault Megane berline, break of Scenic. Volkswagen ging het zeker al niet worden, dus moest ik tussen de Renaults kiezen. Omdat ik niet van de kleinste ben, vielen de berline en break wat krap uit, dus werd het de Scenic.

In afwachting van mijn nieuwe Scenic heb ik dan 3 weken met een Toyota Yaris 1.0 3 deurs rondgereden.
Dit is echt een auto die me positief verrast heeft. Klein, maar zeer handig en ruim.

Ik ben helemaal geen liefhebber van monovolume-wagens en de rijhouding is wel raar, maar het viel allemaal heel goed mee.
Het is een 1.9 dCi expression-uitvoering met business-pack.

Een nieuwe firmawagen? Nee hoor, hoewel ik niet 'echt' (van dochteronderneming naar hoofdbedrijf) van werk veranderd ben, moest ik hem toch afgeven. Een pijnlijk moment als ze een deel van je loon afnemen, maar ja, niets aan te doen.
De goede kant van de zaak, eindelijk vrije keuze in merken:

Firmawagen weg, dan maar zelf een auto zoeken. Een beperkt budget en toch kieskeurig, uiteindelijk is het deze geworden. Op het autosalon van 1996 had ik al wel de vrijheid genomen om er eens eventjes plaats in te nemen en zei ik tegen mezelf, zo ééntje wil ik wel. Nu is het dus zover, het is een 1.6 uit 1996, dit wil zeggen een kleine facelift die vooral langs de binnenzijde te zien is en 107 pk in plaats van 90 pk uit de modellen van voor 1995. Mijn eerste eigen auto dus.

Door noodzaak moest ik weer van werk veranderen, het positieve aan de zaak : terug een firmawagen. Na 6 maanden is er de keuze tussen verschillende wagens, maar eerst die maanden overbruggen met een aanloopwagen. Het is de volgende: Citroën C4 1.6 HDI 90 pk, 5 deurs, natuurlijk minder rijkelijk uitgerust dan hier afgebeeld.

Uit de lijst van toegelaten keuzes is het dus een Volvo V50 geworden. Een zwarte 1.6D Top Line wat wil zeggen een trage auto met veel opties zoals lederen zetels (licht grijs), automatische airco in twee zones, parkeersensoren achteraan ...
Niet meteen vooruit te branden maar aangezien ik bijna niets anders dan autostrade doe (en dus niet veel moet optrekken) is dit niet echt een probleem.

De Volvo zat op het einde van zijn leasetermijn. De lijst met keuzes voor firmawagens was al aardig gegroeid, zelfs buiten de duitse premium meuk. Maar met heel het "groen" beleid in België krijg je enkel nog dieselwagens die allemaal al vlug 1,5 ton wegen met kleine dieseltjes in. Zogezegd zuinig (zolang je de gas niet aanraakt alleszins), maar geen meter vooruit te krijgen. Heel het groene dieselgebeuren is niets voor mij. Als ik vooruit wil dan moet het wel onmiddellijk, niet nog een halve minuut wachten voor de turbo aanslaat.
Dus zou ik terug een benzine hebben, niets overdreven, maar toch vlot genoeg. Natuurlijk wil dit zeggen geen firmawagen meer en verder waren er ook de eisen van de vrouw betreffende achterdeuren, kofferruimte en genoeg plaats voor de klein mannen achterin. Het is een Honda Civic 1.8 Sport uit 2007 geworden. De kleur is Champagne zilver, maar foto's hiervan vinden is wat lastiger. De afbeeldingen hier zijn van een dieselversie (te onderscheiden door het opschrift op de achterzijde) met enkele extra opties die er bij mij niet opzitten (dus zonder GPS, lederen interieur en zetelverwarming).

Door de afstand en de files ben ik toch maar weer overgestapt naar een diesel. De zoektocht bracht me naar verschillende merken en modellen, maar dan maak je de fout om je vrouw en kinderen mee te nemen.
We gaan dus naar de showroom om een 3 te bekijken en we komen dus buiten met een 5. Terwijl ik naar de 3 aan het kijken was, was Thorsten al onmiddellijk in de 5 geklommen. Hier was hij al direct wild van de schuifdeuren, tafeltjes en - heel belangrijk - de bekerhouders. Aangezien de 5 eigenlijk de monovolume-versie, en dus de papa-versie, van de 3 is waren er enkel rationele argumenten voor.
Ondertussen sta ik dus wat trager en rustiger in de file met de trage bus. For the time being - een rationele keuze, bij de volgende wagen zullen de kaarten wel weer anders liggen.

...